درگیری شدید کلیوی و انواع خاصی از عوارض SLE کاربرد دارد. در این شکل درمان، مقادیر بالایی از سیکلوفسفامید (که 10 تا 15 برابر میزان داروی تجویز شده در یک روز از درمان با قرص است) از راه وریدی تجویز می‌گردد. این کار را می‌توان به صورت سرپایی یا با بستری کوتاه‌مدت در بیمارستان انجام داد.
داروهای بیولوژیک شامل داروهایی می‌گردد که کارشان متوقف کردن تولید آنتی‌بادی‌های ضد خودی یا جلوگیری از اثر مولکولهای خاص است. استفاده از این داروها در SLE تحت بررسی است و در حال حاضر فقط در موارد تحقیقاتی تجویز می‌شوند.
تحقیقات بسیاری در زمینه بیماریهای خودایمنی و خصوصاً SLE در حال انجام است. هدف آینده‌نگر از این تحقیقات، شناختن مکانیسم دقیق التهاب و بیماریهای خودایمنی است تا با دانستن آن بتوان بدون آن که کل سیستم ایمنی را سرکوب شود به درمان بهتری دست یافت. در حال حاضر، بررسی‌های بالینی بسیاری درباره SLE در دست اقدام است که از جمله آنها بررسی روشهای درمانی جدید و تحقیق درباره جنبه‌های گوناگون SLE کودکان است. انجام چنین مطالعاتی، آینده روشنی را برای کودکان مبتلا به SLE ترسیم می‌کند.
عوارض جانبی درمانهای دارویی کدامند؟
درمانهای دارویی SLE بسیار مؤثرند، اما ممکن است عوارض جانبی متعددی ایجاد کنند (برای توضیح دقیق درباره عوارض دارویی به بخش درمان دارویی مراجعه کنید).
NSAID ها موجب عوارضی نظیر ناراحتی معده (باید پس از غذا مصرف شوند)، افزایش استعداد به خونریزی‌های زیرجلدی، و ندرتاً اختلال عملکرد کلیوی یا کبدی شوند.
داروهای ضد مالاریا می‌توانند باعث تغییر در شبکیه چشم شوند و بنابراین بیماران مصرف‌کننده آن باید به طور منظم تحت معاینات چشم‌پزشکی قرار گیرند.
مصرف کوتاه‌مدت یا درازمدت گلوکوکورتیکوستروئیدها عوارض گوناگونی را باعث می‌شود. خطر بروز این عوارض جانبی با تجویز گلوکوکورتیکوستروئیدها با مقادیر بالا و یا افزایش مدت زمان مصرف آنها، افزایش می‌یابد. عوارض جانبی اصلی گلوکوکورتیکوستروئیدها عبارتند از:
تغییر در ظاهر بدن (مانند افزایش وزن، گونه‌های پف‌آلود، پُرمویی، به وجود آمدن رگه‌های بنفش رنگ بر روی پوست بدن، جوش‌های پوستی و افزایش استعداد به خونریزی زیرجلدی): افزایش وزن را می‌توان با مصرف رژیم‌های غذایی کم‌کالری و ورزش کردن کنترل کرد.
افزایش احتمال ابتلا به عفونتها خصوصاً سل و آبله مرغان: کودک تحت درمان با گلوکوکورتیکوستروئیدها در صورت مواجهه با آبله مرغان باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کند. پزشک برای ایجاد ایمنی سریع نسبت به آبله مرغان از آنتی‌بادی‌های از پیش تهیه‌شده استفاده می کند (ایمنی غیرفعال).
ناراحتی معده مانند سوهاضمه یا سوزش سر دل: این عوارض ممکن است به درمان دارویی ضد زخم‌های گوارشی نیاز داشته باشند.
فشار خون بالا.
ضعف عضلانی (ممکن است بالا رفتن از پله‌ها یا برخاستن از روی صندلی برای کودک دشوار باشد).
اختلال در سوخت و ساز گلوکز، خصوصاً اگر عامل مستعدکننده ژنتیکی دیابت نیز وجود داشته باشد.
اختلال در خلق مانند خلق افسرده یا خلق متغیر.
نوشته شده توسط
ابراهیم رضایی (مستانه)
86/11/15:: 1:23 عصر
|
() نظر
